W Polsce, wzorem innych krajów, również Unii Europejskiej powinna powstać specjalizacja szczegółowa czy też umiejętność lekarska obejmująca zagadnienia naturolecznictwa, w tym ziołolecznictwa. Lekarz ma potencjalnie najlepsze możliwości wyboru metody leczniczej, która jest najkorzystniejsza dla danego pacjenta. Innymi słowy lekarz może krytycznie ocenić co kryje się pod nazwą metoda naturolecznictwa i starać się bez uprzedzeń określić jej efektywność w stosunku do kosztów i potencjalnych powikłań. Do takich wniosków dochodziłem stopniowo, w trakcie swojej drogi zawodowej, która zaprowadziła mnie m.in. do Sekcji Fitoterapii Polskiego Towarzystwa Lekarskiego, o której to drodze poniżej.
Dyplom lekarza otrzymałem w 1987 roku na Akademii Medycznej w Gdańsku, a tytuł doktora nauk medycznych w 1995 roku na Akademii Medycznej w Łodzi. Doświadczenie lekarskie i akademickie zdobywałem w kilku ośrodkach krajowych (Bydgoszcz, Zgierz, Łódź, Muszyna, Warszawa, Konstancin-Jeziorna) i zagranicznych (Berlin, Würzburg, Stuttgart, Monachium, Zurych). Wiedzę lekarską poszerzałem i uzupełniałem stażami i kursami w zakresie akupunktury (Warszawa, Pekin, Zhengzhou), terapii manualnej (Tokio, Zurych), metody McKenzie`go (Poznań) jak i hirudoterapii (CM Parmed w Trzebnicy). Podejmowałem także próby (CKR w Konstancinie-Jeziorna) wspomagania leczenia szpitalnego pacjentów uznanymi (m.in. sprawdzonymi w wieloośrodkowych badaniach klinicznych) preparatami ziołowymi.
Specjalizację z neurologii rozpocząłem w mieście rodzinnym w 1988 roku w Klinice Neurologii Akademii Medycznej w Bydgoszczy, ale w 1990 roku przeniosłem się do aglomeracji łódzkiej, gdzie pod kierunkiem profesora Wojciech Spita w 1996 roku zostałem specjalistą neurologii (Oddział Neurologii Szpitala Wojewódzkiego w Zgierzu / Pracownia Neurofizjologii Kliniki Neurochirurgii AM w Łodzi). W 2001 roku zdałem także egzamin specjalizacyjny z rehabilitacji medycznej (Oddział Rehabilitacji Szpitala Miejskiego im. Karola Jonschera w Łodzi / Oddział Rehabilitacji Neurologicznej IPIN w Warszawie). W 2002 roku wyjechałem na roczny kontrakt do pracy jako dyrektor oraz ordynator Oddziału Rehabilitacji Sanatorium Uzdrowiskowego w Muszynie.
W 2003 roku wróciłem do Łodzi i rozpocząłem pracę jako adiunkt w Zakładzie Medycyny Fizykalnej Katedry Rehabilitacji Uniwersytetu Medycznego, gdzie po stażu w Ciechocinku w Katedrze i Klinice Balneologii i Medycyny Fizykalnej Collegium Medicum w Bydgoszczy Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu w 2006 roku otrzymałem tytuł specjalisty balneoklimatologii i medycyny fizykalnej.
W 2009 wróciłem do miasta rodzinnego, gdzie zostałem zatrudniony na stanowisku dyrektora d.s. medycznych Szpitala MSWiA w Bydgoszczy.
Od 2010 roku, kiedy przeniosłem się do aglomeracji warszawskiej do roku 2016 pracowałem w Oddziale Rehabilitacji Neurologicznej i Poradni Neurologicznej CKR w Konstancinie-Jeziorna. Od 2017 roku, w ramach specjalistycznej praktyki lekarskiej pracuję między innymi w Centrum Medycznym Bonifratrów w Warszawie – w Poradni Neurologicznej i Poradni Ziołolecznictwa. Od 2018 roku piastuję także stanowisko dyrektora medycznego Centrum Medycznego Bonifratrów w Warszawie. Pracuje również w Poradni Neurologicznej Szpitala Wolskiego, a w jego Oddziale Neurologicznym prowadzę pacjentów z dystonią ogniskową leczonych iniekcjami toksyny botulinowej.
Podczas kształcenia podyplomowego ukończyłem szereg krajowych i zagranicznych kursów i szkoleń w zakresie diagnostyki i leczenia chorób neurologicznych, w tym terapii toksyną botulinową oraz w zakresie postępowania rehabilitacyjnego jak i balneologicznego.
Jestem autorem monografii ,,Potencjały wywołane w praktyce lekarskiej” (ŁTN, 1999), za którą otrzymałem w 2000 roku nagrodę Ministra Zdrowia, a także współautorem dwóch rozdziałów w podręczniku Profesora W.Z. Traczyka ,, Fizjologia stosowana – diagnostyka czynnościowa człowieka” (PZWL, 1999).
Należę do Polskiego Towarzystwa Neurologicznego oraz Polskiego Towarzystwa Choroby Parkinsona i Innych Zaburzeń Ruchowych a także do Sekcji Fitoterapii Polskiego Towarzystwa Lekarskiego.